Reactie op reacties, deel 1.

Ja idd, die drie maanden zullen weer veel te vlug om zijn. Zoals eerder ergens vermeld zal ik me voor ik het goed en wel besef weer in men triestige, eenzame routine bevinden. 'k Word al depri als ik er aan denk.

Maar er zijn mogelijkheden hier. Want werken doen ze hier niet graag. En van afwerking hebben ze ook niet veel (feta) kaas gegeten. Dus wie weet kan ik hier wel iets zinvol verrichten. De hoteleigenaar heeft me al gevraagd om elektriciteit te leggen in de veranda. 'k Ga er wel iets vragen. Hij mag me wel, vanmorgen vroeg hij me om hem te helpen met het snoeien van zijn haag maar ik wilde aan men site werken. En hij deed me ook al een voorstel om achter de bar te staan, haha.

En dat ik een gelukzak ben, ja dat is relatief natuurlijk. In mijn ogen is Nikos, één van de zonen van Giorgos de gelukzak. Zijn vader heeft meerdere hotels in Kreta. Daar kunnen wij enkel van dromen.

Qua drankverbruik probeer ik dat wel wat in de perken te houden. Als ik met sommige gasten hier altijd moet meedoen, dan ben ik kapotgezopen tegen ik terug ben. Die zouden zich alle dagen zat zuipen. In ’t weekend ga ik wel graag uit. Al gaat ook dat op den duur vervelen. Nieuwe mensen leren kennen is echter altijd leuk. Vorige weekend nog een bende van Gent tegengekomen, dat is altijd lachen.

Dat Griekenland failliet is daar merk ik weinig van. Maar de doorsnee Cretenser heeft het niet breed en naar onze maatstaven zou je zelfs kunnen zeggen dat er veel sukkelaars bij zijn. Zoals overal op deze aardkloot zijn er armen en rijken.

Gisteren nog met Ali gepraat. Een naar schat ik +/- 35 jarige Afgaan die klusjes opknapt in en rond het hotel. Hij is hier een jaar en is te voet van Afghanistan naar hier gekomen. Stel je dat voor. Het heeft hem 3 maanden gekost. Ik loop hier drie sinds 3 weken enkele keren per dag naar ’t school en heb al blijnen. Hij zou graag naar België komen vertelde hij me. Ik heb geantwoord dat we zullen wisselen. Ik neem zijn plaats hier in en hij kan in mijn plaats naar België gaan. Vriendelijk man echter. De eerste keer dat ik hem zag dacht ik dat hij een Griek was. Maar er zit hier vanalles. Er zijn slecht 11 miljoen “Grieken” in Griekenland. Waarvan 1.5 miljoen Albanezen. En dan nog van alles een beetje. Veel "echte" Grieken zijn er uiteindelijk niet. De Albanezen pikken alles. Matciej was naar het strand geweest en zijn schoenen waren gestolen. Enkele dagen geleden komt hij een groepje Albanezen tegen waarvan één zijn schoenen draagt.

Morgen naar Santorini, Gareth, een rasechte Brit die hier gedurende zijn Erasmusperiode is blijven hangen en waarvoor ik een site maak, beweert dat daar het mythische Atlantis zich zou bevinden. En op een spirituele beurs heeft een kaartlegger eens beweerd dat ik van Atlantis ben. Wie weet voel ik me er op slag thuis. ’t Zou kunnen. Ik heb ooit eens een artikel met Ivan Sonck gelezen waarin hij vertelde dat op vakantie in Finland hij een soort van thuisgevoel had. Achteraf kwam hij te weten dat hij Finse roots heeft. Het zal in ieder geval een prachtige uitstap worden.

Onder de link “Foto’s” zijn er al verschillende foto’s te bezichten. Meer volgt. Als het brakke internet het toelaat. Sommige zijn nog niet van een titel voorzien omwille daarvan.

Groetjes.